در سوگ یاس کبود

ایام سوگواری ام ابیها حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها رابه محضر حضرت ولی عصر (عج) و همه پیروان و محبان آن حضرت تسلیت می گوییم.
به همین مناسبت چند شعر تقدیم می گردد.

ندا می داد جبرائیل شام رحلت زهراست
گل خورشید پرپر گشته از امشب علی تنهاست
شفق آزرده خاطر بود و در خون می نشست از غم
که امشب را شبی خاموش همچون غربت فرداست
ز آب دیدگان شستند جسم خسته ی زهرا
صدای ناله می آمد که گویا گریه ی اسماست
بریز آهسته ای اسماء آب غسل بر دستم
که این پهلو شکسته دخت احمد عصمت کبراست
.............................................................................
کاش نجار مدینه در مدینه در نمی ساخت
یا اگر می ساخت بهر خانه ی حیدر نمی ساخت
کاش ای شهر مدینه بی در و دیوار بودی
یا تو ای باغ فدک هرگز در این دنیا نبودی
.....................................................
ای کاش فدک این همه اسرار نداشت
ای کاش مدینه در و دیوار نداشت
فریاد دل محسن زهرا این است
ای کاش در سوخته مسمار نداشت
....................................................
فاطمیه آمد اما همدم و مونس کجاست
شمع می پرسد ز پروانه گل نرگس کجاست
در عزای مادرت یابن الحسن یک دم بیا
تا نپرسند این جماعت بانی مجلس کجاست
......................................................
فاطمیه تا حکایت می شود
غربت حیدر روایت می شود
..........................................
دیگر آن خنده ی زیبا به لب مولا نیست
همه هستند ولی هیچ کسی زهرا نیست
قطره ی اشک علی تا به ته چاه رسید
چاه فهید کسی همچو علی تنها نیست