لغات محلی -گپل خُمونی حرف «شین»

شادی : نوعی میمون

شادی بَرَنَو:اصطلاحی برای ابراز خوشحال از دیدن کسی یا شنیدن خبری

شال: عمامه

شالو:نوعی پرنده دریایی

شانَک: نوعی ماهی جنوب

شر اومَه زنگلَ نهاشِه:جمله ای در بیان نارضایتی از دیدن کسی

شرطوَ : هوای صاف پس از باران

شِرمَنگول :صفت چیز دنباله دار

شرمو: خجالتی

شِروا:سوپ 

شریت زدن : ولگردی

شش: شپش

شِکال:شکاربطور اعم و آهو به معنی اخص کلمه از این کلمه میر شکال به معنی شکارچی ماهر ساخته شده است.

شکرتش بیش از گاراشِه:وقتی خاصه کاری بیش از زراعت اصلی باشد،معادل پاورقی بیش از متن است.

شکری: صفتی برای بز سفید

شکهل:صدایی که از دور و بطور نامفهوم شنیده می شود.

شِل:گِل

شلال کردن : کوک زدن(خیاطی)

شلال:صفت موی صاف و بلند

شِلشِلک: نوعی نان که با خمیری آبکی روی تاوه پخته می شود.

شَلشَلک:راه رفتن غیر عادی

شِلَگه: شل گاه، باتلاق

شلمبو: نوعی آبزی

شلِنگ:قدم بلند

شِلَه ...:انواع پلوبا گوشت ،ماهی ،گوجه و ...

شِله گلی : نوعی آش

شَلَه:کیسه ی بزرگ که تارو پود آن ازموی بز می باشد.

شَمپَو:شامپو

شمسَ بگو واقبال بگو:اصطلاحی برای اظهار بد شانسی خود و خوش شانسی دیگری

شِنگل:ریگ درشت،ماسه مکادم،بادامی

شَو: شب

شَوپَر:خفاش

شوریده :نوعی ماهی جنوب

شوقکی :صفت انسانی که علاقه به رقاصی و نوازندگی دارد.

شوم:شام

شووَه :زمین بیابانی هموار،دشت مانند شووه بامحسن

شه نظری : اسم مکان (زمین کشاورزی متعلق به خانواده بامحسن)

شَهپال : به اندازه دو دست از چیزی

شِهرسن : پارگی زیاد

شَهرَگل:اصطلاحی برای سرزنش کسی

شیت : اسهال

شیربایمی:اسم مکان (زمین کشاورزی متعلق به خانواده بامحسن)

شَیری:اسم مکان بین هندیجان و ماهشهر

شیفَت:صفتی برای انسان زشت رو و مسخره 

با تشکر از جناب امین درویشی از اهواز لغات ارسالی ایشان اضافه می گردد.  

شازو: شاهزاده
شیلون : غذای نذری
شق : راست
شق : ترک
شهته : ماسه بادی
شملی: شنبلیله
شنو : شنا
شر کانه : تکه ای پارچه
شر شر : پاره پاره
شلیته : شلوارک
شغلکی : مسخره بازی
شپلک و خوش کشید : با دست خودش را زد
شخنادن : هم زدن
شخ و رخ : به هم زدن چیزی
شیخک : مهره تسبیح
شوک : جغد
شیتی : دیوانه
شلنگ : قدم بزرگ - شیلنگ