مرقد شاه دل

در مرقد شاه دل نشستم       تسبیح و مفاتیح به دستم

بغضم ترکید و جام خونین       صدناله به یکباره گسستم

هی ناله زدم پای ضریحش       انگار که من ناله پرستم    

   گفتم توشهی ز هندیجانی       دل برشه شیراز نبستم

   ای شاه و تبار مهروانان       من عاشق سیمای تو هستم

مظلومی تو جان لبم آورد        افتادم و ویران و شکستم

شاها نظری بردل عاشق          آور که هلاکم همه مستم

با نورت اگر آتش آسک           بینم به خداوند چه پستم

آیم زدیار پاک زهره            خواهم بدهی دست به دستم

چون دل زمزار شاه مشهد       یکباره به سقای تو جستم

ای کاش تبار هندایران            بیند زکه با شعر نشستم

ای حاصل و آوازه ی باقر        مجنون توام با دل خسته ام

در خاک دیار ما غریبی           خایم ز غریبی تو شَستم

شهزاده نه و نه میررحمان            دل بررخ عبدالله بستم

فرشید گشتیل(هندیجان)