امامزاده عبدالله بن محمد باقر (ع) بهشت ناشناخته معنویت

قبل  از هر چیز از  برادر گرانقدر و دلسوز به منطقه امام زاده عبدالله بن محمد باقر (ع) که خود از دلیرمردان عرصه جنگ و پیکار با دژخیمان است ,(که در مبحثی جداگانه در مورد ایشان قلم خواهم نگاشت ) جناب آقای لطیف دروشی که از اینجانب جهت نگارش دل نوشته هایم دعوت بعمل آورده اند تقدیر و تشکر دارم . در دنیایی که انتقال سخن و کلمه با زدن یک کلید بر صفحه کلید رایانه انجام میشود ، بجا بود که آقای لطیف درویشی با معرفی دیار خود  (امامزاده عبدالله بن محمد باقر (ع) )که بهشت گمشده ی معنویت در ایران اسلامی است بپردازد . امیدوارم من هم  با راهنمایی ها و ارشادات ایشان و  قلم شکسته خود بتوانم قدمی کوچک در اعتلای فرهنگ غنی  منطقه داشته باشم .

در اولین قدم نخستین مطلبم را به شرح ذیل تقدیم میدارم :

روستای امام زاده عبدالله

از آنجا که روستای مذکور تا آخرین نقطه مرزی استان بوشهر کمتر از 4 کلیومتر فاصله داشته و تقریبا 15 کیلومتر با مرکز شهرستان دیلم به عنوان شمالی ترین نقطه استان بوشهر فاصله دارد از لحاظ فرهنگ و اداب و رسوم ومعاشرت وجه تشابه های زیادی بین روستاهای امام زاده عبدالله و دیلم دیده می شود .

تشابه فرهنگ و کسب و کار و اشتغال مردم روستا در شهرستان دیلم توانسته است آمار چشم گیری  از مهاجرات از این روستاه به دیلم را به خود اختصاص داده و باعث تخلیه روستا و توسعه سکونت آن شهرستان گردد .

بر اساس امار سال 1389 که به منظور ادامه اجرای یکی از برنامه های معنوی (بعدا مفصلا توضیح داده خواهد شد ) توسط خانواده های روستا ؛جمع آوری کردم ؛  قریب به 70 خانوار این روستاها در این شهرستان ساکن هستند . که بیشترین آنها از روستا ی مالکی و شاه عبدالله می باشند .

همانطور که گفته شد یکی از دلایل اصلی  مهاجرت مردم به این شهرستان اشتغال بوده که در بحثی جداگانه بدان خواهم پرداخت .