بُرمه کُنونه

یاد اوسو که برمه ایکردیم

نویسنده:

عبدالعزیز موحدی  (در وبلاگ یا شاه عبدالله)

اوسو  من اسفند که علفل دنگ ایکردن . هر کی بی هر وسیلی که داشت ایره صحرا علفل من غله  یا من کمه یه  ایبرید ویاوه ایرخت من حونه  یه مقداریشه حیونل ایخردن  باقیش هم برمه ایکردن .

اما برمه چه بی؟

 بعد از علف برون  برمه کنون شروع یابی . هرکی حیون بیشتر داشت باید برمه بیشتری  درس بکرد.برمه جوری بی که یه نفری اینشهس پی کومه علفی و یه کم علفی من دسش ایپیچناد و یه نفری هم سر پا ویساده بی و علفل پیچنادیه من جهت مخالف پیچ اولی زر ایداد تا تقریبا طول چهارمتر  برسید. اوسو هرچه پیچناده بیدن بطور سه لایه ری هم اینهادنش  و یه بار دیه پیچش ایدادن و وه د طرفش ایکشیدن تا صدا بده.. البته جوری که تابش در نیایه.  ینه ایگفتن برمه یا بریده. البته ایسو که کشاورزی مکانیزه وابیده دیه کمتر برمه ایکنن و علف درنیدن یلکه بی دستگای پرس  علفل بهم فشارش ایدن تا بصورت یه قالب مکعب مستطیلی در بیایه بعد هم ای ننش تا خشک وابو سی زمستون حیونل یا خوراک گله.