تقدیر از اقدامی خداپسندانه

یک خانواده هندیجانی بعلت مرگ مغزی جوان خود و دریک اقدام خداپسدانه و بشر دوستانه اعضای بدن او را به بیماران نیازمند اهداء کردند.

ایلنا: اعضاء بدن یک جوان هندیجانی که دچار مرگ مغزی شده بود، در اقدام خیرخواهانه، به بیماران نیازمند اهدا شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا از هندیجان، یکی از بازماندگان محمدحسین اکبرقاب گفت: پس از مرگ مغزی فرزندمان و اعلام پزشکان در مورد اینکه بیماران بسیاری نیاز به عضو دارند و با توجه به اینکه خداوند کریم در کتاب مقدسش فرموده، نجات یک فرد یعنی نجات همه مردم است، با این دستور صریح موافقت کردیم تا با اهدای اعضای بدن پسرمان موافقت کرده، تا فرزندان دیگرمان به زندگی ادامه دهند و انشاء الله خداوند این عمل را به لطف خود از ما قبول کند.  

مادر این جوان مرحوم نیز گفت: اعضای اهداشده شامل قلب، کلیه‌ها، قرنیه چشم، مغز و استخوان و چند عضو دیگر بوده که به بیماران نیازمند اهداء گردید. با اهدا این اعضای بدن فرزندم، آرامش خاصی به من دست داد و از این بابت بسیار خوشحال و خرسند هستم و خدا را شاکرم که توانستم خوشحالی را بر لبان دیگر خانواده‌های نیازمند بنشانم.

خانواده مرحوم در ادامه ابراز داشتند: ما برای رضای خدا این کار را کردیم.

مرحوم محمدحسین اکبرقالب بر اثر تصادف وسیله نقلیه از روبرو دچار حادثه دلخراش مرگ مغزی شده بود. برای شادی روحش صلوات

دوست این مرحوم ،آقای فرشید گشتیل در رثای دوست خود شعری سروده اند، که تقدیم میگردد:

نداند دل چه گوید در عزایت                                                     چگونه اشک ریزد جای پایت

تو رفتی با خودت دلها ربودی                                                   ندانستم از این دنیا نبودی

تو رفتی بی تو من از پا فتادم                                                   تو رفتی سر به این دنیا نهادم

نخواهم بی تو من اینجا بمانم                                                    فتاده  نام تو انــدر زبانم

حسین جان رفتی و گردیده ام پیر                                               که گویی بر دلم افتاده یک تیر

تو رفتی قلب هندیجان شکسته                                         ز داغت آسمان از هم گسسته

تو دانی بی تو من تنها غریبم                                          چرا رفتی تو ای یار قریبم

تو با مرگت جهانی زنده کردی                                                  نهادی بر دلم افسار دردی

جوان بودی  جوانی را ندیدی                                                   به داغت قامت عالم خمیدی

دلم گوید دگر یاری ندارم                                                         خدایا تا به کی تنها ببارم

صدایت میکنم از بی جوابی                                                     دلم شبها ندارد نای خوابی

خودت دیدی مادر گریه می کرد                                              کفن بودی برادر ناله می کرد

نهادی بهرشان دنیای اندوه                                                     شکستی تا قیامت قامت کوه

تو با ما عهد بستی تا همیشه                                                    جدایی بین ما حاشا نمیشه

چرا با رفتنت بغضم دریدی                                                      چرا خاموشی و اشکم چکیدی

چرا از من گرفتی عیش و نوشم                                                چرا باعث شدی مشکین بپوشم

الا ای یار و ای آرام جانم                                                        به راه وصف تو افتد زبانم

تو ای محمدحسین اکبرغالب                                                     چگونه بی تو من گویم جوانم؟

تقدیم به روح جوان ناکام محمدحسین اکبرغالب