تبریک ولادت حضرت معصومه(ع)

خاک این شــهر به چشــمان تو عادت دارد  خـــوش به حال نفـــس قـــم که لیاقت دارد  چــون تـــو یـــک روز از این کوچه گذشتی عمری زندگی در دل این شهر سعادت دارد  گنبــدت پـــر شـــده از کفتر و تنها دل من  چـــــون کلاغـــی ست که رویای زیارت دارد  کوچک است آه ولی حوض تو با دریا و ...  گنبـــدت با خـــــود خورشــــــید رقابت دارد  حرمت مثل نگینی است ولی در دل خاک  زیر خاکـــی همـه جا این همـــه قیمت دارد  حرمت مثل نگینی ست در انگشتر شهر  که در اطـــراف خودش فاضــل و بهجت دارد  حرم حضـــرت معصـومه و درهای بهشت  جمکران، این همه این شهــــر علامت دارد  لقب «معصومه» را امام رضا (علیه‌السلام) به خواهر خود عطا فرمودند. آن حضرت در روایتی می‌فرمایند: «هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسی است که مرا زیارت کرده است.» (ناسخ التواریخ، ج 3، ص 68، به نقل از کریمه اهل بیت، ص 32) اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومه علیهاالسلام آیت الله سید نصرالله مستنبط از کتاب «کشف اللئالی» نقل فرموده که روزی عده‌ای از شیعیان وارد مدینه شدند و پرسش‌هایی ‌داشتند که می‌خواستند از محضر امام کاظم (ع) بپرسند. چون امام (ع) در سفر بودند، پرسش‌های خود را نوشته به دودمان امامت تقدیم ‌نمودند. هنگامی که عزم سفر کردند، برای پاسخ پرسش‌های خود به منزل ‌امام (ع) شرفیاب شدند. امام کاظم (ع) مراجعت نفرموده بود و آن‌ها امکان توقف نداشتند. از این رو حضرت معصومه (س) پاسخ آن پرسش‌ها را نوشتند و به آن‌ها تسلیم نمودند. آن‌ها با مسرت فراوان از مدینه منوره خارج شدند و در بیرون مدینه با امام کاظم (ع) مصادف شدند و داستان خود را برای آن حضرت شرح دادند. هنگامی که امام (ع) پرسش‌های آنان و پاسخ‌های حضرت معصومه (س) را ملاحظه کردند، سه بار فرمودند: «فداها ابوها» «پدرش به قربانش باد».