شعر آیینی

شعری جدید از فرشید گشتیل :

خبر آمد ز زمین و آسمان                            الامان و الامان و الامان

آسمان جمله سیه کرده به تن                    جبرئیل آمده بی غسل و کفن

کهکشان ها همگی گشته خموش              بانگ واویلا افتاده به گوش

بادها سر به بیابان زده اند                          کوه ها خسته و گریان شده اند

ماه افسرده و افتاده شده                           بیرق غمزده آماده شده

خون از چشم جهان آمده است                    موسم سوز جوان آمده است

شاپرک ها همه با باد صبا                            رفته بر گرد زمین کربلا

رود از گریه به یکباره شکست                       تیر بر سینه ی آزاده نشست

شمع می گرید و هی آه کنان                     جان عالم همه آمد به دهان

ماتمی شانه به شانه می دود                      پرده از پرده ی غنچه می درد

اشک در میکده آغشته شده                        که حسین فاطمه کشته شده

هندیجان (شعر)

           شعری از فرشید گشتیل در باره هندیجان:                                   

خواهم از لحن دلم گویم سخن               قبل از آن گه پیکرم گردد کفن

ای دریغا ای دریغا ای دریغ                      گردن شهرم فتاده زیر تیغ

اجنبی کاشانه ام از من ربود                   اجنبی درهای بدبختی گشود

شهر من آوازه ی این سرزمین                 بر جبینش آمده نقاش چین

لحظه لحظه می نویسم روی خاک            شهر من افتاده کنجی بی پلاک

اجنبی شهرم فکنده زیر پا                       مردمش را می کشد اندر خفا

هندیون شهر خدای خاک و آب                   هندیون و آتشی چون آفتاب

سایه ها بر زیر و رویش آمده                       تیرگی بر کوه و جویش آمده

با که در وصفش بنالم ای خدا                      کی کنم جان و دلم بهرش فدا

هر کجا رفتم به زیر خاک و گل                     دیدمش گشتم ز اجدادم خجل

هر که با ما این چنین تا کرده است              لعن و نفرینم هویدا کرده است

آسک و ریشهر و هند و مهروان                    زیر تل های سیاه گشته نهان

ساده گویم شهر من رفته ز یاد                        یاد باد آن روزگاران یاد باد

شعر جدید فرشید گشتیل

درخت سر بریده ام،خشم تبر چشیده ام/همدم چشمه بوده ام،آتش تشنه دیده ام/

شاخه ی قامتم شکست،ریشه ی عمر من گسست/آه خدای هندیون،آمد و بر دلم نشست