چاووش کربلا؛حکایتی خواندنی از عشق به امام حسین(ع) بخش دوم

بخش دوم

...زید در دل آتش گرفته اش این گونه واگویه می کند:

«حسین جان! در مرگ کنیزکی آوازه خوان، این همه جمعیت و امکانات حکومت و مردم همراه می شوند تا هرچه با شکوه تر او را تشییع کنند؛ اما تو در دشت کربلا، تنها و تشنه، به جرم دفاع از دین و قرآن به خاک و خون کشیده می شوی، بدون غسل و کفن دفنت می کنند. بعد هم برای خاموش کردن راه و رسم و آثارت، قبرت را ویران کرده، بر آن آب می بندند. بدین سان تلاش می کنند تا محلّ شهادت تو را مزرعه و تفریح گاه بسازند. زائرانت را به کام مرگ         می کشانند، به کسی اجازه سوگواری نمی دهند. ریختن اشک و سوز دل هم برایت ممنوع و غیر قانونی اعلام می شود!»

چاووش کربلا؛حکایتی خواندنی از عشق به امام حسین(ع)

بخش اول

مأمور دستی به چشمان مرطوبش می کشد و خطاب به «زید» می گوید: دوست خوبم! راستی که مرا از خواب غفلت بیدارکردی و به راه راست هدایتم نمودی. اینک خودم را به دربار خلیفه می رسانم و حقایقی را که دریافته ام به او